ฮากุจังเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กมากๆแต่เธอมีพรสวรรค์ในการสร้างสรรค์ผลงานทั้งวาดภาพ ประติมากรรม ทุกอย่าง มีข้อเสียคือเก่งมากจนถูกตั้งความคาดหวังจากคนรอบข้าง ในใจจริงๆแล้วอยากวาดรูปอบู่ที่บ้านนอกไปเรื่อยๆ เดาความคิดเธอไม่ค่อยออก แต่น่ารัก
ทาเคโมโตะ ดูเหมือนจะเป็นตัวดำเนินเรื่องและเราจะต้องคิดว่าเป็นพระเอก สุดท้ายไม่สมหวังกับนางเอก ที่จริงน่าจะเป็นตัวเล่าเรื่องมากกว่า เป็นคนที่ไม่มีความโดดเด่นอะไร เข้ามหาลัยมาก็ไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไรกันแน่ หลงรักฮากุตั้งแต่แรกเห็นคอยเป็นกำลังใจให้ฮากุเสมอแต่เขาคิดว่าฮากุกับโมริตะซึ่งเป็นรุ่นพี่ชอบกัน(ที่จริงเราก็คิดแบบนั้น) ก็เลยไม่กล้าบอกอะไรจนปีสุดท้ายหลังจากที่ปั่นจักรยานไปสุดเขตญี่ปุ่นตัดสินใจบอกว่าชอบฮากุที่งานดอกไม้
โมริตะ รุ่นพี่เป็นคนบ๊องๆทำอะไรไม่คาดฝัน เป็นคนมีพรสวรรค์มาก แต่เรียนไม่จบสักทีเพราะดันไปทำงานพิเศษมั่งทำให้เข้าเรียนสาย ทำผลงานขอจบแบบว่า 555ไหวแล้ว หาเงินทำงานพิเศษได้ทีละมากๆตอนแรกไม่รู้เหตุผลแต่ฌฉลยตอนท้าย ชอบฮากุแต่มั้งแสดงออกด้วยท่าทีแปลกๆชอบแกล้ง แถมยังจูบฮากุแล้วก็ไม่พูดอะไรอีกตอนแรกคิดว่าอีนี่มาแย่งซีนพระเอกคิดว่าฮากุต้องชอบมันแน่ๆ ที่จริงก็น่าจะชอบนะ แต่ฮากุดันเลือกคนที่ม้ามืดมากๆไม่คิดเลยว่าจะเป็นคนนี้55
อาจารย์ฮานาโมโตะ เป็นคนที่ช่วยพ่อแม่เลี้ยงดูฮากุ ทั้งเรื่องศิลปะ ติดฮากุแจจนเหมือนพ่อกับลูก ตอนแรกคิดว่าไม่มีอะไรในกอไผ่ ยังไงก็เป็อาจารย์แต่สุดท้ายก็หลงรักฮากุมักจะขัดขวางผู้ชายที่เข้ามายุ่งกับฮากุ และก็เป็นคนที่ฮากุเลือก
มายามะ คุณจะหล่อทรมานสาวๆไปถึงไหน เป็นรุ่นพี่ทาเคโมโตะแต่เป็นรุ่นน้องโมริตะ นิสัยเหมือนคุณพ่อมาก ดูแลคนอื่นได้หลงรักคุณริกะเพื่อนสมัยเรียนของฮานาโมโตะเพราะเคยไปฝึกงาน ถึงขั้นมีอะไรเลยเดกันเพราะริกะมีบาดแผลทั้งตัวและหัวใจ
ยามาดะ เป็นสาวสวยหุ่นดีมีแต่คนมาชอบแต่กลับหลงรักมายามะมานานแรมปีทั้งๆที่รู้ว่ามายามะหลงรักริกะเธอก็ยังร้องไห้เพื่อมายามะเสมอ แบบว่าสงสาร เป็นเพื่อนที่ดีของฮากุจัง
คุณริกะ สาวสวยแต่มีความเศร้าเสมอเป็นเพื่อนกับฮานาโมโตะ สมัยเรียนคบกับฮานาโมโตะและสามีในเวลาต่อมาที่ชื่อฮาระดะ แต่เกิดอุบัติเหตุฮาระดะตายตัวเองก็เลยมีแผลทั้งใจทั้งกาย ทำแต่งานเพื่อนให้ความฝันของเธอกับฮาระดะที่จะสร้างพิพิธภัณฑ์ศิลปะเป็นจริง แต่ก็ใจ่อ่อนกับลูกบ้าตื้อของมายามะ ใจแข็งซะจนสงสารมายามะเหมือนกัน
คุณโนมิยะ รุ่นพี่ที่ทำงานของมายามะเป็นคนที่ดามใจยามาดะ เย้ๆ ตอนแรกก็บอกว่าไม่สนเด็กท้ายที่สุดก็หลงรักเข้าเต็มเปา
ฮากุกับฮานาโมโตะกอดกันซึ้งมาก ในที่สุดฮากุก็เลือกคนที่จะคอยคุ้มครองเธอได้ เขาไม่ได้ทำให้หัวใจของเธอตื่นเต้นหรือประหลาดใจ แต่เขาให้ให้เธออบอุ่นและวางใจได้ทุกครั้ง
ยามาดะมักจะร้องไห้เสมอในฉากนี้ยามาดะเมาแล้วร้องไห้แล้วก็บอกมายามะว่ารักนะ....สงสารเป็นที่สุด
ฮากุกับโมริตะ คู่ที่เราเชียร์มากๆแต่สุดท้ายพลิกล็อกแฮะ ทั้งสองคนมีพรสวรรค์ทั้งคู่ต่างถูกดึงดูดด้วยอะไรบางอย่างแต่สุดท้าบนั่นก็ไม่ได้เป็นความจริงที่เราต้องเลือกเส้นทางของตัวเอง
**********************************************************************************************
อะไรกันคะ เอนิเมะเรื่องนี้จะทำให้ฉันซึ้ง อบอุ่น วุ่นวายหัวใจไปถึงไหน จุดเริ่มคือไปแม่สายแล้วก็หยิบๆมาไม่รู้ด้วยว่าเกี่ยวกับอะไร แผ่นแรกเป็นการ์ตูนที่เดินเรื่องเอื่อยมากๆแต่ถ้าเราดูอย่างตั้งใจมันลึกซึ้งมากนะ เพราะเนื้อเรื่องจะพยายามปูพื้นฐานของตัวละคร เสียงดนตรีก็เหมาะเจาะ
ทาเคโมโตะตัวดำเนินเรื่อง เด็กผู้ชายที่หน้าตาธรรมดา (ผมสีเทา) เข้ามาใช้ชีวิตนักศึกษามหาลัยศิลปะแล้วก็มีเพื่อน รุ่นพี่ที่เป็นตัวหลักก็มี โมริยะคนบ๊องๆชอบเอาเขาเป็นเครื่องมือในการหาความสนุก ตัดผมบ้างล่ะ ให้ปลุกบ้างล่ะ แต่ก็มักจะกลับมาด้วยเงินเป็นฟ่อนจากการทำงานพิเศษ ส่วนอีกคนคือมายามะหนุ่มแว่นนิสัยคนแก่เป็นคนทำงานจริงจังตอนนี้เป็นเด็กฝึกงานที่บริษัทกราฟิกดีไซน์แห่งหนึ่ง โดยหลงรักเจ้าของที่ชื่อคุณริกะ เธอประสบอุบัติเหตุแต่สวยมากทำงานดี มีความสัมพันธ์กับมายามะด้วย(ตอนที่ช๊อกเพราะอะไรซักอย่าง)
ยามาดะสาวสวยหลงรักมายะมะมาเป็นปีเป็นชาติไม่ยอมรักใคร สงสารมากๆแต่ก็นะเราจะบังคับใจใครก็ไม่ได้เหมือนกับมายามะที่รักคุณริกะนั่นแหละ แต่ถึงจะรักข้างเดียวยังไงพวกเขาก็คบกันเป็นเพื่อนมีปาร์ตี้กิจกรรมทำอะไรร่วมกับตลอด
วันนึ่งอาจารย์ฮานาโมโตะอาจารย์สอบศิลปะก็พาเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งมาแนะนำชื่อว่า ฮากุจัง ทาเคโมโตะตกหลุมรักทันทีทันใด อาจเป็นเพราะมือน้อยๆนั่น หรือท่าทีเขินอายของเธอ มายามะก็เพิ่งเห็นคนตกหลุมรักเป็นครั้งแรกกับตาตัวเอง ส่วนโมริตะมองฮากุด้วยแววตาบางอย่างสักพักก็แกล้งว่าฮากุเป็นภูติน้อยบ้างล่ะ แกล้งกินขนม อะไรต่างๆนานาแต่ดันซื้อรองเท้าให้ฮากุใส่(เจตนามันออกครับพี่) ทาเคโมโตะก็ตะหงิดซะละว่าคุโมริตะคงจะชอบฮากุเข้าให้
แล้วฮากุก็เข้ามาเรียนเธอมีพรสวรรค์มากมาย จนทำให้เครียดก็เลยไม่สบายบ่อยๆแต่ก็ได้กำลังใจจากอาจารย์ฮานาโมโตะ ทางเคโมโตะ ยามาดะ และคนอื่นๆเสมอ ส่วนโฒริตะจะมาในรูปแบบกลั่นแกล้ง ยามาดะก็ต้องเจ็บปวดกับท่าทีที่มายามะร๊ากรักคุณริกะที่ใจแข๊ง แข็งต่อไป เศร้าๆๆๆ จนมายามะต้องบอกว่าเลิกสนใจเขาได้แล้ว(เจ็บปวดที่สุด) แต่ทำไงได้ล่ะยามาดะก็ยังรักมายามะมิเสื่อคลาย
จนวันหนึ่งโมริตะจู่ๆก็แกล้วฮากุแบบทุกทีแต่เมื่อวิ่งไปหยุดนิ่ง โมริตะพันผ้าพันคอของฮากุให้แน่นขึ้นและก็จูบเธอ ฮากุตะลึงในขณะที่โมริตะยิ้มน้อยๆอ๊ากกกกกกกกในตอนนั้นเชียร์ทาเคโมโตะสุดใจขาดดิ้นก็เลยช๊อกมากพระเอกยังไม่ได้ทำอะไรเลยอ่ะ แล้วโมริตะก็หายตัวไป(ไปทำงานพิเศษ) ทิ้งให้ฮากุสร้างสรรค์ผลงานต่อไป แต่บางทีฮากุก็ท้อแท้มากๆ(คิดว่าอารมณ์ศิลปินนี้มันสุดๆ)
มายามะและยามาดะเรียนจบมายามะทำงานที่บริษัทชื่อดัง ไม่ได้ทำกับคุณริกะแม้เจ้าตัวจะอยากทำแทบขาดใจแต่ริกะก็ไม่มีท่าทีอะไร เขามุ่งมั่นว่าจะไปหาประสบการณ์และจะกลับมาหาริกะ ริกะก็บอกว่าไม่ต้องมา ปฏิเศธเต็มที่แต่มายามะก็จะมา ตื้อที่สุดผู้ชายคนนี้ยกย่องเลย ที่ทำงานมายามะก็มีรุ่นพี่ใจดี มีคนนึงชื่อโนมิยะ ท่าทางเจ้าชู้แต่นิสัยเหมือนมายามะสุดๆในแง่บางอย่าง และโนมิยะก็ดูออกว่ายามาดะรักมายามะมากกกกตอนแรกก็กะจะแหย่ แล้วมายามาะก็หวงยามาดะซะงั้น แบบว่าเป็นคนสำคัญไม่อยากให้ถูกโนมิยะควงเล่นว่างั้น แต่โนมิยะก็กลับมาหลงรักยามาดะซะได้ทั้งๆที่จะไม่ยุ่งกับเด็ก5555 และตัดสินใจว่าจะรอให้ยามาดะเสียใจที่คนรักจากไปมากที่สุดแล้วเขาจะเป็นคนปลอบยามาดะเอง ตอนหลังๆโนมิยะน่ารักมาก กลังเสียฟอร์มงั้นงี้555
แล้วทาเคโมโตะพระเอกของเรื่องล่ะ ที่จริงเป็นตัวดำเนินเรื่องน่าจะเหมาะกว่าเพราะไม่ค่อบมีบทบาท เขาสร้างหอคอยอันนึงจะเป็นผลงานของจบและในใจก็มีความคิดมากมายไปด้วยว่าเขาต้องการอะไรกันนะ เวลาที่ฮากุกลุ้มใจเรื่องผลงานเขาไม่ได้เป็นคนที่ช่วยฮากุได้เลย ก็เลยออกตามหาตัวเองโดยการขี้จักรยานไปเรื่อยๆ แต่ตอนแรกไม่ได้จะตามหาตัวเอง แค่ปั่นจักรยานไปเรื่อยและก็เจอผู้คนมากมาย ทำงานพิเศษก่อสร้าง มากมายจนโตขึ้นเรื่อยๆ ปั่นไปจนสุดเขตญี่ปุ่นก็เลยกลับไป เจอฮากุ ฮากุถามว่ากลับมาแล้วเหรอแล้วก็นอนกุมมือกันไปทั้งสองคนเลย น่ารัก หุหุ แล้ววันรุ่งขึ้น ดอนไปดูดอกไม้ไฟกันทาเคก็บอกฮากุว่า...ฮากุจัง ฉันชอบเธอนะ(แบบแมนมากๆ) แต่ผลลัพธ์นี่สิ จากนั้นฮากุก็ไม่เหมือนเดิมยังกับจะเลี่ยง เศร้า...ไอ้เรารู้เลยว่าฮากุจังไม่ได้ชอบทาเคโมโตะแบบนั้นแต่ชอบแบบเพื่อน ...เง้อ
ตอนนี้โนมิยะเริ่มทำคะแนนกับยามาดะมากขึ้นจนเราลุ้นมากๆอ่ะ แบบว่ามีบอกด้วยถ้ามีอะไรให้โทรหาชั้น ตอนแรกก็บอกกับตัวเองว่าจะต้องไม่พูดอะไรรอให้ยามาดะเจ็บช้ำมาหาเค้าเอง สุดท้ายก็บอกว่าเพราะชั้นรักเธอน่ะสิ บอกตอนรถไฟไปพอดี ยามาดะก็เลยกินข้าวไปอย่างเอ๋อๆ555น่ารักกกกกก เจ้ามายามะที่ทำให้ยามาดะเจ็บช้ำมาหลายปีดีดักออกไปเลย5555 แต่มายามะก็ไม่แคร์เพราะคุณริกะก็เริ่มเปิดใจให้แล้ว ชอบมากๆตอนที่ฮานาโมโตะบอกยามาดะว่า ริกะเป็นคนที่เวลาอยู่กับคนที่ชอบแล้วจะไม่พูดอะไรเหมือนตอนที่อยู่กับฮาระดะ สามีที่ตายไป (ขอ like 10 ทีใช่เลย)นั่นทำให้ยามาะดะรู้ว่าไม่สามารถจะเข้าไปแทรกสองคนนั้นได้ ฮือฮือ
กล่าวถึงงานพิเศษของโมริตะ มีเยอะมาก ทำไมโมริตะต้องหาเงินมากมายขนาดนั้นนั่นก็เป็นเพราะว่าคุณพ่อของโมริตะซึ่งนิสัยก็บ้าบอเหมือนลูกชายถูกคนสนิทโกงจนหมดตัวเอาผลงานไปขาย โมริตะและพี่ชายก็เลยพยายามหาเงินมาซื้อหุ้นคืนได้สำเร็จ ตอนนี้เข้าใจโมริตะแล้วล่ะ
เกิดเรื่องไม่คาดฝันเมื่อฮากุเกิดอุบัติเหตุทำให้แนข้อมือขาดจนอาจจะวาดภาพไม่ได้ ฮากุท้อแท้มากๆแต่ฮานาโมโตะก็พยายามเยียวยาเธอสงสารมากๆทุกคนให้กำลังใจ ฮากุพยายามทั้งกายทั้งใจที่จะทำกายภาพเพื่อให้ได้วาดรูปอีกครั้ง และแล้วโมริตะก็กลับมาเพราะมายามะส่งข้อความทวงหนี้โมริตะ คนที่เคยแค้นโมริตะที่ไปทำป่วยกับเขาไว้เยอะก็เลยช่วยส่งข้อมูลตามหาจนได้ โมริตะกลับมาพาฮากุไปที่ที่หนึ่งซึ่งเป็นที่ลับของโมริตะกับพี่ ฮากุบอกว่าเธอจะต้องหายกลับมาวาดภาพได้ แต่โมริตะบอกว่าไม่ต้องวาดแล้วแล้วก็กอดฮากุ ฮากุประคองใบหน้าเขาแล้วถามว่าเกิดอะไรขึ้น มาสู้ด้วยกันเถอะ ซึ้งงงงง และก็นอนกอดกัน ฮากุตื่นขึ้นและบอกว่ามือบวมต้องกลับไปโรงพยาบาลให้ได้ โมริตะไปส่งเลยถูกฮานาโมโตะต่อยเอา แต่เขาก็บอกฮากุว่าเขาเอาคืน 4 เท่า(สมเป็นโมริตะ) ตอนนี้คิดว่าโมริตะได้กับฮากุชัวร์ แต่ไม่ใช่ๆ
เพราะฮานาโมโตะเข้ามาหาฮากุ เธอถามเขาว่าขอชีวิตของเขาได้ไหมและอยากวาดรูปด้วยกันตลอดไป ฮานาโมโตะบอกว่าได้เอาไปไม่ต้องคืนและนั่งหลับข้างๆเตียงของฮากุจนเช้า จู่ๆมีกล่องใส่เงินเต็มและเขียนว่าเอาให้รักษาฮากุ ฮานาโมโตะรู้ว่าเป็นโมริตะ เขาบอกว่าเงินน่ะจะใช้คืนให้แต่ฮากุไม่ยอมยกให้ ส่วนโมริตะก็เลยตะโกนถามว่ารักยัยนั่นไหม ฮานาโมโตะบอกว่ารักมาก กิ้วๆหน้าแดงเลยเพราะทุกคนได้ยินหมดเลย ยามาดะตกใจมากเพราะไม่คิดว่าฮานาโมโตะจะรักฮากุจัง(ชั้นก็ไม่คิด) ว้าว เขาอายมากแต่ก็รักฮากุและจะดูแลฮากุตลอดไป
ส่วนโมริตะกับทาเคโมโตะทะเลาะกันเรื่องที่ว่าฮากุจังไม่เลือก(ฮามาก)
และทาเคโมโตะก็ตัดสินใจที่จะทำงานด้วยบูรณะซ่อมแซมวัด แบบที่เคยไปทำงานพิเศษตอนปั่นจักรยาน และเจอฮากุจังโดยบังเอิญและตัดสินในจะไม่เข้าไปทัก สุดท้ายบนรถไฟฮากุตามมาจนเจอและใก้แซนวิชที่ทำเอง(ใช้ขนมปังหมดห่อเลย)ในแต่ละชั้นของขนมปังก็มีใบโคลเวอร์เพื่ออวยพรให้ทาเคโมโตะสมหวังและลาจากกัน ทาเคโมโตะกินไปก็ร้องไห้ไป
ขอพิมพ์ความในใจของทาเคโมโตะคุง
ทุกอย่างเริ่มจากวันที่ผมตกหลุมรักเขา แต่ความแข็งแกร่ง และตวามอ่อนแอของเขาทั้งหมด ฝ้ามผมตลอดมา ว่าเธอ(ผม)เป็นใคร เด็กสาวที่ตามหาบางอย่างสุดชีวิต เด็กสาวที่ผมรักมากที่สุด ที่ผ่านมา ผมคิดมาตลอดว่าความรักที่ไม่สมหวัง มันมีความหมายรึเปล่า สิ่งที่เราสูญเสียไปต่างกับสิ่งที่ไม่เคยมีตรงไหน แต่ตอนนี้ผมรู้แล้วว่ามันมีความหมาย อยู่ตรงหน้าผมนี่เอง เวลาผ่านเลยไป วันที่ทุกอย่างกลายเป็นความทรงจำต้องมาถึงแต่ว่า คืนวันที่มีผม มีเธอ มีทุกคน คืนวันที่พวกเรา ตามหาสิ่งเดียวกัน คืนวันที่พวกเราหวนหา ยังคงวนเวียน อยู่ในใจเราไม่สิ้นสุดพร้อมความเจ็บปวดอันแสนหวาน ฮากุจัง ฉัน ดีใจจริงๆที่เคยรักเธอ
แง๊.................เศร้าที่สุดอ่ะ พอจบแล้วมันก็เพ้อไปเลยอ่ะ เพ้อเป็นวันแล้ว สุดๆฉันรักเรื่องนี้จังอ่ะ
