My first song แต่งเพลงเองค่ะ เพลงแรกในชีวิต..

แต่งเพลงเองชื่อ เพลง คืนหนาวอุ่นใจ  ใครเก่งๆช่วยแก้ให้มันเพราะๆกว่านี้ก็ดีนะคะ อิอิ

ตอนสัมนาแต่งเพลงที่ไหนสักแห่งอ่ะ ได้รับแรงบันดาลใจจากตอนที่พวกเรานอนดูดาว­และหลับไปด้วยกัน มันหนาวมากๆเลยนะแต่อบอุ่นมากเลยล่ะ ตื่นขึ้นมาแบบว่านี่เรานอนกันไปได้ไงนะเนี­่ย มีแต่ผ้าห่ม ถุงนอน นอนกันกลางที่จอด ฮอ ดันเลยทีเดียว น่าจะมีคนถ่ายรูปเก็บไว้นะ ฮามาก

The song name is cold night ,warm heart .It is my first song which had been invented since I was student in university . I have an inspiration from my friend. I until miss them very much

This is my new world

I just make a new blog which is created name is I to you, you to me. I to you,you to me is the ost. the classic that korean movie it make me impress . About of me, I interest music. sience espect to microbiology I dream to be sciencetist or research. I know I have to study hard but I keep trying .Now I am learning English langgage I have the big problem about Engish skill that it is listening skill. I believe that I intent to study, I may develope myself . 

ขอบคุณ blogger ที่สมัครง่ายไม่ต้องง้อมากเหมือนที่อื่น

กว่าจะสมัคร blog ได้เหนื่อยเลย  สำนักอื่นไม่รู้จะอะไรกันนักกันหนากลัวว่าเราจะเป็นนักโจรกรรมข้อมูลหรือไง  ขอบคุณ blogger  มากๆที่สมัครไม่ต้องยุ่งยาก จะได้มี blog เป็นของตัวเองซะที  blog ของเราคงเน้นไปทางดนตรีค่ะ เราไม่ได้เล่นดนตรีเก่ง แต่เล่นพอเป็นได้หลายอย่าง มีความฝันเล็กๆคืออยากแต่งเพลงค่ะ  ถ้าหากว่าเราสามารถเรื่องราวผ่านบทเพลงได้มันก็คงจะเป็นอะไรที่วิเศษมาก แต่ตอนนี้ยังไม่เก่งหรอก พยายามจะเล่นดนตรีให้พอไปไหวนิดนึง 55  จะค่อยๆพยายามไปค่ะ

ถึงแม้ตอนนี้จะยังไม่เก่ง เราก็เริ่มจาก เวลาได้รู้เรื่องราวอะไร เวลาดูหนัง ดูละคร ฟังเพลง ก็จะเกิดประกายบางอย่างเราก็จะเขียนออกมาให้เป็นถ้อยคำ เราคิดว่าวันนึงเราคงได้นำถ้อยคำเหล่านี้มาเรียงร้อยเป็นบทเพลง

บทความนี้ดูมิวสิคของเจย์ โชวก็นึกถึงอารมรณ์นี้เลยล่ะ

http://www.youtube.com/watch?v=ypqWFtWsW2c&feature=related

เสียงเพลง ลอยมาตามสายลม ข้าได้แต่นั่งฟังอย่างสงบนิ่ง ความเศร้าในอก ไฉนเลยใครจะเข้าใจได้
เจ็บปวดใจที่เห็นความรัก ความไว้ใจ มลายหายไปต่อหน้า  ไมมีแม้แต่ความปราณีภายใต้ใบหน้าอันสง่างามนั้น สองเท้าก้าวจากไปพร้อมคนผู้หนึ่ง คนที่เจ้าปันใจ ทั้งที่ไม่อยากให้ไป  ทั้งที่อยากจะฉุดรั้งไว้ ดึงกายให้แนบอกเดิมนี้ แต่จำใจต้องอดทน ก็ในเมื่อสิ่งที่เจ้าต้องการที่สุด ข้าไม่มีให้คงได้แต่นั้งอยู่ตรงนี้  ที่ศาลาหลังเก่า ที่เคยร่ำสุราหอมหวานเคียงข้างกัน แต่วันนีคงมีแต่รสฝาดเฝื่อน น่าแปลกที่ข้าก็ยังดื่มมัน ราวกับหวังให้ความขมราดรดทุกข์ที่อยู่ในใจ